PSYCHOTERAPIA PSYCHODYNAMICZNA - CECHY TECHINIKI

Pojęcia psychoterapia psychodynamiczna bąź psychoanalityczna (pojęcia używane tu zamiennie) odnoszą się do spektrum terapii
opartych na psychoanalitycznych pojęciach i metodach, zakładających rzadsze spotkania i mogących trwać krócej, niż ma to miejsce w psychoanalizie właściwej.
Częstotliwość sesji to zazwyczaj raz lub dwa w tygodniu, a czas trwania leczenia moze być z góry określony lub nie.
Istota psychoterapii psychodynamicznej jest eksploaracja  tych aspektów ja (self), które nie są w pełni poznane, szczególnie kiedy przejawiają sie w relacji terapeutycznej i potencjalnie można na nie w tej sytuacji wpływać.
Podręczniki licencjackie zbyt często zrównują  terapie psychodynamiczne bądź psychoanalityczne z niektórymi  bardziej dziwacznymi i nieprzystępnymi spekulacjami,  które Zygmunt Freud poczynił prawie  sto lat temu, natomiast rzadko przedstawiają główne koncepcje psychodynamiczne w sposób, w jaki są one rozumiane i wcielane w życie obecnie. Takie opisy, na spółkę z karykaturalnym przedstawieniem w masmediach, przyczyniły się do powszechnego nierozumienia leczenia psychodynamicznego.
Aby rozwiac potencjalne mity i pomóc w zrozumieniu praktyki psychoterapii psychodynamicznej, w tej części dokonam przeglądu cech osiowych wspólczesnej techniki psychodynamicznej.(...)

Siedem cech , które rzetelnie  odróżniają  terapię psychodynamiczną od innych:

1. Zorientowanie na afekt i wyrażanie emocji. Psychoterapia psychodynamiczxna zachęca do eksploracji i omawiania pełnego spektrum emocji pacjenta. Terapeuta pomaga pacjentowi opisać i ubrać słowa w uczucia, włączając te, których pacjent nie jest w stanie początkowo rozpoznać, bądź przyswoić (w odróżnieniu od poznawczej, gdzie kładzie się nacisk na myśli i przekonania). Uznaje się  również , że wgląd  intelektualny nie jest tym samym, co wgląd emocjonalny, rezonujacy na gębokim poziomie i prowadzący do zmiany.

 

2. Eksploracja prób uniknięcia  niepokojących myśli i uczuć. Ludzie , umyślnie i nieumyślnie , robią duzo rzeczy aby uniknąc tych aspektów doświadzcenia , które sa problematyczne. To unikanie  (opór i obrony) może przybrać proste formy, takie jak opuszczenie sesji, spóźnianie się, bycie wymijającym. Mogą to być też formy subtelne, trudne do rozpoznania w zwyczajnym dyskursie społecznym, na pzrykład subtelen zmiany tematu, gdy pojawiają sie określone idee, skupianie sie na ubocznych  aspektach doświadczenia , zamiast na tym co psychologicznie znaczące, odnoszenie się do faktów i zdarzeń z pominięciem afektów, skupianie się  na okolicznościach zewnętrznych, zamiast swojej roli w kształtowaniu wydarzeń i tak dalej. Terapeuci psychodynamiczni aktywnie skupiaja się na tych unikach  i esplorują  je.

 

3. Identyfikacja powtarzających się tematów i wzorców. Psychoterapeuci psychodynamiczni pracuja nad identyfikacją tematów i wzorców powtarzających  się w myślach i uczuciach pacjentów, ich obrazie siebie, związkach i doświadczeniach życiowych. W niektórych przypadkach, pacjent  może być dotkliwie świadom powtarzających się wzorców , które są bolesne i jałowe, ale nie potrafi od nich uciec, w innych przypadkach pacjent może być nieświadomy wzorców, dopóki terapeuta pomoże jemu je rozpoznać.

 

4. Omawianie doświadczeń z przezszłości. Zrozumienie przeszłych doswiadczeń jest związane z indentyfikacją powracajacych temat w i wzorców. Szczególnie wczesne doświadczenia  ważych osób, do których było się przywiazanym wpływa  na nasze teraźniejsze relacje i to jak ich doświadczamy.

Terapeuci psychodynamiczni badają wczesne doświadczenia , związek pomiędzy przeszłością, a teraźniejszością , a także sposoby  w jakie przeszłość  " nadal żyje w teraźniejszości".  Nie chodzi o skupienie sie na przeszłości  dla niej samej, ale raczej o to, w jaki sposób pzreszłość może wyjaśniać obecne trudności psychologiczne. Celem jest uwolnienie się z ograniczeń przeszłego doświadczenia , aby mogli pełniej życ w teraźniejszości.

 

5. Koncentracja na związkach interpersonalnych. Terapia  psychodynamiczna kładzie duzy nacisk na związki i doświadczenia interpersonalne pacjentów ( w terminach teoretycznych relacje z obiektem i przywiazanie). Zarówno adaptacyjne, jak i nieadaptacyjne aspekty osobowości i obrazu siebie tworzą sie w kontekście związków i pzrywiązania, a trudności  psychologiczne często pojawiają się, kiedy problematyczne wzorce  interpersonalne zakłócają zdolność jednostki do zaspokojenia potzreb emocjonalnych.

 

6. Koncentracja na relacji terapeutycznej. Relacja między terapeutą a pacjentem jest sama w sobie ważnym związkiem interpersonalnym , który może stać się głęboko znaczący i naładowany emocjonalnie. Jeżeli w czyiś związkach i sposobach interakcji z innymi występują powtarzające się motywy   zazwyczaj pojawiaja się też one w jakiejś formie  w relacji terapeutycznej. np: osoba , która ma tendencje do nieufności wobec innych  może bycć podejrzliwa wobec terapeuty; osoba która obawia sie braku akceptacji; odrzucenia lub pozrucenia może obawiac się odrzucenia  pzrez terapeutę, swiadonie bąź nie; osoba borykajaca się z gniewem  i wrogością może zmagać się z gniwem skierowanym  w stronę terapeuty; i tak dalej . Powracanie  wzorów interpersonalnych  w relacji terapeutycznej  dostarcza  wyjatkowej możliwości aby zbadać  i zmienić je in vivo. Celem jest większa elastyczność w związkach interpersonalnych oraz zwiększona zdolność zaspokojenia potrzeb interpersonalnych. 

 

7. Eksploracja świata fantazji. Inaczej niż w innych terapiach, gdzie terapeuta może aktywnie strukturować sesje, lub poruszać się w określonym porządku, w terapii psychodynamicznej pacjenci są zachęcani do swobodnego mówienia o czymkolwiek myślą. Kiedy pacjenci to czynią ( a większość pacjentów potrzebuje sporej pomocy terapeuty, zanim moga naprawde swobodnie mówić), ich myśli w naturalny sposób wędrują po wielu obszarach życia psychicznegoi, obejmujac pargnienia i lęki, fantazje, sny i marzenia na jawie ( z których  wiele pacjent wcześniej próbował nazwać). Cały ten  materiał stanowi bogate źródło informacji na temat tego, jak postrzega siebie i innych, interpretuje i nadaje sens doświadczeniom, unika aspektów doświadczenia lub zakłóca swoją potencjakna zdolność do odnajdowania radości i znaczenia w zyciu.

Jonathan Shedler: Skutecznośc psychoterapii psychodynamiczne W: Przegląd Psychodynamiczny nr 2, 2011.

 

Tagi: terapia, psychoterapia psychodynamiczna, terapeuta, psychoterapeuta

• poprz.
• nast.