Psychiatra - artykuły

DEPRESJA

Dramatyczne momenty rozpraszają ciemność, eksplodując w rozdartych strzępach czasu: rozpaczliwym gestem roztrzaskujesz szybę i nagle wszystko wokół zbryzgane jest krwią i obsypane okruchami szkła zabarwionymi karminem; rzucasz się na tę szybę, łamiesz jakieś kości, zdzierasz trochę skóry. Plastry i gipsy, i bandaże, i środki dezynfekujące zabliźniają i koją rany. Lecz depresja to nie nagła katastrofa.

Jest jak rak - na początku jej guzowatej tkanki nie dojrzy nawet najbystrzejsze oko, aż tu nagle, pewnego dnia - bach! - i masz wielką, śmiertelną, trzykilogramową narośl w mózgu, na łopatce albo w żołądku i ta nieforemna masa, stworzona przez twoje własne ciało, całkiem poważnie usiłuje cię uśmiercić. Depresja jest właśnie podobna do raka: powoli, przez całe lata, toksyczne dane gromadzą się w umyśle i sercu, a komputerowy program totalnej beznadziei wbudowuje się na stałe w twój system, czyniąc życie coraz bardziej i bardziej nieznośnym. Ale ty nie zauważasz jej postępów, przekonany, że to całkiem normalne, że może się starzejesz, że czas płynie i nagle zdajesz sobie sprawę, że całe twoje życie jest nieopisanie strasznie, nic nie warte, jedna groza i czarna plama na białej równinie egzystencji. Pewnego ranka budzisz się z przerażeniem, że musisz wstać i żyć dalej

To jedno powiem wam o depresji - nie ma ona nic wspólnego z życiem. W zwyczajnym życiu jest miejsce na smutek, tęsknotę i cierpienie; wszystkie te uczucia, w swoim miejscu i czasie, są normalne, nieprzyjemne, ale normalne. Depresja to inna sfera, naznaczona absolutnym niebytem i brakiem: brakiem motywacji, brakiem uczucia, brakiem reakcji i brakiem zainteresowania. Cierpienie podejmowane ciężkiej klinicznej depresji jest podejmowaną przez samą naturę - wszak nie znosi ona pustki - próbą wypełnienia tej pustej przestrzeni niebytu. Ale tak naprawdę człowiek w głębokiej depresji jest jak podniesiony i wprawiony w ruch umarły.

 

 

 

 

Tagi: Depresja, psychoterapia, psychiatra, leczenie depresji

• poprz.